چرا معمولا غذای هواپیما اصلا خوشمزه نیست؟ - فروشگاه تکنولوژی

چرا غذای هواپیما خوشمزه نیست؟

ایمیل خنده داری که از سوی الیور بیل، یک مدیر تبلیغات، به ویرجین آتلانتیک فرستاده شد (دقیق تر بخواهیم بگوییم به سر ریچارد برانسون)، شاید برترین چیزی است که نشان می دهد چرا غذاهای هواپیمایی خوشمزه نیستند. او به همراه تصاویری از غذاهای خوشمزه ای که شما را گرسنه می نماید مانند دسرهای خوشمزه، شرحاتی داد و گفت که یک آشپز خوب می تواند غذای خوشمزه ای را برای ایرلاین ها تهیه کند. این ایده ها گویا جایزه هم برده اند!

خب چرا ایرلاین ها نمی توانند غذای خوشمزه ارائه دهند؟!

قطعا آن ها کوشش نموده اند. شرکت ویرجین آتلانتیک بعد از این ایمیل که از سوی بیل زده شده بود، چند آشپز معروف مانند لوک مانگان استخدام کرد که در بخش استرالیایی این ایرلاین به پخت غذا یاری کند. سنگاپور ایرلاینز یک بار گوردون رمسی را به عنوان مشاور استخدام کرد، ایر فرانس از جول رابوچون یاری گرفته و در سال 2011 بریتیش ایرویز از سرآشپز معروف بریتانیایی به نام هستون بلومنتال برای غذای داخل هواپیما یاری گرفت.

چنین توجهی به جزئیات پیشرفت نموده است اما متاسفانه، تنها کسانی که از چنین آشپزهایی بهره می برند، مسافران بخش های ویژه مانند فرست کلاس هستند. مشاوره رابوچون فقط به عنوان مثال برای منوی La Première هواپیمایی ایرفرانس مورد استفاده نهاده شد و در حالی که مسافران فرست کلاس امارات (ایرلاینی که به خاطر غذاهایش همواره مورد ستایش نهاده شده) غذاهای لوکسی مانند خاویار ایرانی می گیرند، در بخش اکونومی سالاد فصل و جوجه سرو می گردد. اما بعضی اعتقاد دارند که حتی غذاهای لوکس بخش درجه یک و تجاری هواپیما نیز مزه خوبی که انتظار می رود را ندارند.

سرآشپز بلومنتال، زمان زیادی را صرف این کرد که در پی پاسخ این سوال بگردد و به این نتیجه رسید که احتمالا بزرگترین مسئله در این رابطه، علمی است. در ارتفاع بالا، حس چشایی ما درست کار نمی نماید، رطوبت کم باعث می گردد که راه های بینی ما خشک شده و فشار هوا عصب چشایی ما را نازک می نماید. به همین علت شرکت های هواپیمایی اغلب غذاهای شور یا تند را انتخاب می نمایند. خطوط هوایی در برنامه ریزی یک منو نو، قبل از ارائه آن برای مصرف عمومی اغلب غذا را در پرواز امتحان می نماید.

مشکل عمده دیگر، تدارکات و هزینه ها است. گوردون رمزی یک تفسیر مختصر ارائه کرد و گفت: من 10 سال برای خطوط هوایی کار می کردم، بنابراین می دانم که این غذا کجا بوده، کجا می رود و چه مدت طول می کشد تا در هواپیما قرار گیرد.

یک شرح دیگر به وسیله جی وکر، فیزیکدانی از دانشگاه استانفودر ارائه شده است که در جواب پاسخ چرا غذای هواپیما انقدر بد است؟ در یک وبسایت، این گونه گفته:

به خاطر اینکه این کار خیلی سخت است، البته ناممکن نیست. من با ایرلاین های زیادی سفر می کنم و در فرست کلاس و بیزینس کلاس های زیادی بوده ام. به همین علت غذاهای زیادی هم تست نموده ام و بعضی از آن ها بسیار خوب هستند. من می دانم که افرادی هستند که غذا را طراحی می نمایند و نهایت کوشششان را انجام می دهند که غذا خوشمزه باشد اما در نهایت، قانون قدیمی رستوران ها نیز اینجا اعمال می گردد: مردم هفت بار احتمال بیشتری دارند که تجربه غذای بد را بازگو نمایند تا اینکه بخواهند از یک غذای خوب تعریف نمایند.

موضوع واقعی این است که محدودیت های غذایی هواپیما بسیار شدید است. هواپیماها آشپزخانه نیستند و تعداد زیادی از مردم برای خدمت به آن استفاده می نمایند. تصور کنید که می خواهید یک عروسی 450 نفری را غذا دهید، غذای خوشمزه ای وجود ندارد و نزدیک ترین آشپزخانه دو ساعت با شما فاصله دارد.

پس من می خواهم به وسیله مشاهداتم مواردی را عنوان کنم.

برای یک غذای گرم درست بعد از تیک آف، شما مجبورید که غذایی را درست کنید که بتواند برای مدت طولانی در ظرف های مخصوص غذا، گرم بماند. غذا در این شرایط نیم پخت شده و در درجه حرارتی نگه داشته می گردد (آن ها نمی توانند همان موقع غذا را بپزند و آن ها زمان، هزینه و امکانات کافی برای پخت، سرد کردن و دوباره گرم کردن را ندارند). کمترین زمانی که یک غذا در گرما می ماند بین 60 تا 90 دقیقه است. پس به جز خورشت ها، از هر نوع غذای پروتئین دار دیگری خداحافظی کنید. سبزیجات نیز در چنین مواقعی سخت است که بمانند، نشاسته نیز خراب می گردد. با این وجود اگر دقت نموده باشید، خوش طعم ترین غذا زمانی است که درست بعد از تیک آف سرو می گردد.

برای غذاهایی که زمانی زیادی بعد از تیک آف سرو می شوند، مجبور هستند که آن را در هواپیما گرم نمایند. فر و گازها تقریبا اصلا خوب نیستند و با غذاها پر شده اند، درست گرم نمی نمایند و مجبور هستند که از ذخیره انرژی کمی استفاده نمایند. ایرلاین ها نمی توانند در این شرایط هزینه سوزاندن غذا را بدهند، پس باید انتخاب های دقیق و فرآیند دقیق تری داشته باشند.

هنگامی که شما تنوع زیادی از محدودیت های غذایی که هواپیما باید تهیه کند را در نظر بگیرید مانند گیاهخواران، وگان ها، آن هایی که گوشت قرمز نمی خورند اما ماهی می خورند، افراد آلرژیک به بعضی از مواد غذایی، آن هایی که نمی توانند لاکتوز مصرف نمایند، زنان باردار، افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف و غیره و شما آغاز برای تحقق بخشیدن به آنچه که در این خطوط هوایی وجود دارد می کنید: چیزی که برای همه مناسب باشد و شما باید پایین ترین وجه مشترک را ببینید. در نهایت، اگر یک بیماری در اثر غذا بوجود بیایید، مسائلی جدی پدیدار خواهند شد. بنابراین از ایرلاین ها ابتدا ایمنی و سپس انتظار طعم و مزه را باید داشته باشیم.

ساندویچ و رپ ها در پروازهای کوتاه مدت، گزینه مناسبی هستند اما باید خشک باشند تا با مسائل رطوبتی روبرو نشوند. زنجیره ارسال آن ها بسیار پیچیده است و در آن، درجه حرارت های متفاوتی وجود دارد. برای مثال، کاهو بسیار به دما حساس است و زمانی که ساندویچی که کاهو دارد را در آلومینیوم می گذارند، بسیار مهم است که در معرض دمای زیادی قرار نگیرد.

در نهایت می توان گفت غذای هواپیما به چند علت عمده آنطور که انتظار می رود خوشمزه نیست. این دلایل شامل طبخ طولانی مدت، حمل و نقل و تدارکات، از بین رفتن حس چشایی ما در ارتفاع و … می باشند.

منبع: telegraph.co.uk