تولید پنبه منجر به تولید 40 نوع محصول می شود - فروشگاه تکنولوژی

به گزارش گروه اقتصادی خبرنگاران، رویکرد دولت هایی که در حوزه ای از صنعت و در راستا توسعه حرکت می کنند برنامه ریزی بلندمدت برای رسیدن به محصول بوده است. ایجاد چرخه کامل فراوری یک محصول که در بازار های داخلی و خارجی مورد استفاده قرار می گیرد از لوازم اصلی سودآوری آن صنعت به شمار می رود که این موضوع بدون برنامه ریزی بلندمدت به سهولت انجام پذیر نخواهد بود و به صورت خلق الساعه نمی توان توقع پیشرفت در یک صنعت را داشت.

یکی از صنایع مهم و پرمصرف در جهان صنعت نساجی است که اغلب کشور ها کم و بیش به سهم خود جایگاهی از پیشرفت در این حوزه را از آن خود کرده اند. از پایه های اولیه و مهم صنعت نساجی کشت پنبه است. پنبه را شاید بتوان گیاهی گرانمایه معرفی کرد که علاوه بر اینکه حلقه اول چرخه فراوری پوشاک و از اصلی ترین مواد صنعت نساجی به شمار می رود، فراوری آن منجر به فراوری حدود 40 نوع محصول دیگر از جمله تهیه خوراک دام و روغن خوراکی و صابون از تخم پنبه، الکل اتیلیک از پوست پنبه تخم، کاغذ و مقوا می شود. ویژگی هایی از قبیل نرمی و لطافت، توان جذب بالا، انتقال رطوبت و عرق بدن، قابلیت انعطاف، دوام، استحکام، مقاومت در مقابل فساد شیمیایی، قابلیت شست وشو با آب معمولی و نیز خشکشویی، رنگ گیری و چاپ پذیری، قابلیت تاکردن و سهولت خیاطی از مهم ترین خصوصیات پارچه های پنبه ای است که آن را به الیافی جذاب تبدیل کرده است.

برخی کشور ها با علم به این موضوع کشت پنبه را از سال ها پیش شروع کرده و اساس فراوری و صادرات خود را بر این محصول وابسته کرده اند. ترکیه از جمله کشور هایی است که با سرمایه گذاری بلندمدت توانسته است جایگاه خود در صنعت نساجی با بهره گیری از فراوری و استفاده از محصول پنبه ارتقا بخشد. فراوری پنبه برای صنعت نساجی ترکیه به حدی اهمیت دارد که با انجام طرحی موسوم به گپ و با صرف هزینه 32 میلیارد دلاری فراوری پنبه خود را در بازه زمانی حدودا 30 ساله از 325 هزار تن به 850 هزار تن افزایش داده و در سال 2017 این رقم به 870 هزار تن در سال رسانده است و رتبه خود را در میان کشور های فراوری کننده پنبه در جهان ارتقاء داده و پس از کشور های چین، هند، پاکستان و بنگلادش در رتبه پنجمین کشور قرار گرفته است.

1/5 میلیون تن پنبه پنجمین کشور این کشور با مصرف سالانه مصرف کننده جهانی الیاف پنبه است و با توجه به کمبود میزان فراوری، مصرف نیمی از نیاز خود را از طریق واردات تامین می کند. در ایران اما، دهه هفتاد را که باید اوج فراوری پنبه در کشور دانست 600 هزار تن و 200 هزار تن الیاف بود. حجم فراوری وش پنبه در دهه های بعد سطح فراوری پنبه در کشور علی رغم نیاز داخلی 250 به سطح به شدت کاهش کرد به نحوی که در اواسط دهه 90 هزار تن وش و 82 هزار تن الیاف کاهش پیدا کرد به نحوی که کشور برای تامین نیاز های خود مجبور به واردات 70 هزار تن الیاف شد. نیاز کشور به الیاف پنبه در پنج سال اخیر در حدود 125 هزار نیمی از آن در داخل تأمین شده است و از آنجا ًن بوده که تقریباُتکه نسبت محصول دهی پنبه به الیاف یک به سه می باشد نیاز کشور 375 هزار تن وش در سال است که با این رقم سطح خودکفایی پنبه در کشور حدود 50 درصد است.

بر همین مبنا طبق برنامه ریزی وزارت جهاد کشاورزی فراوری وش ن برسد که با آن ُپنبه کشور در سال 1402 باید به حدود 375 هزار تن الیاف پنبه استحصال و نیاز کشور را از منابع داخلی ُ هزار ت 125 بتوان تأمین کرد. در حال حاضر نیاز کشور به پنبه باعث شده است که بودجه ای 142 میلیون دلاری برای واردات پنبه اختصاص داده شود. به نظر می رسد با توجه به استعداد کشور در پرورش پنبه و نیز لزوم اهتمام به خودکفایی در این محصول می توان با برنامه ای حمایتی در آینده چشم انداز پیشرفت در صنعت نساجی را از دریچه محصول پنبه مورد تأکید قرار داده و با تمهیدات فنی موضوع صادرات این محصول را نیز بررسی نمود.