خبرنگاران سیاست آشوب طلبانه آمریکا به خانه رسید

به گزارش فروشگاه تکنولوژی، تهران - خبرنگاران - جامعه دوقطبی، خطر کودتا، تهدید دموکراسی، قدرت تجزیه شده با دو سرکرده و استقرار نظامیان همه و همه خیال های آمریکا برای کشورهای آمریکای لاتین بوده که در ماه های اخیر و حتی با نفوذ به داخل ساختمان کنگره در واشنگتن، دامنگیر خود آمریکا شده است.

خبرنگاران سیاست آشوب طلبانه آمریکا به خانه رسید

جهت دریافت خدمات پتینه کاری با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات رنگ آمیزی با تکنیک های مدرن پتینه کاری را به ما بسپارید.

به گزارش روز شنبه خبرنگاران، از زمانی که آمریکا توانست نام خود را به عنوان یک کشور مستقل در تاریخ ثبت کند، همواره با افزودن پسوند ترین به هرگونه صفات مثبت سعی نموده تا هیمنه خود در جهان به عنوان قدرت برتر را حفظ کند. در تازه ترین مورد مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در پیامی توییتری آمریکا را بخشنده ترین کشور جهان معرفی کرد. حال آنکه آشوب های اخیر در کنگره آمریکا چند روز مانده تا انتها دوره چهارساله ریاست جمهوری دونالد ترامپ، برای مردم آمریکای لاتین بیش از پیش یادآور این ضرب المثل است که تنها کشوری که در آن کودتا رخ نمی دهد آمریکا است زیرا در واشنگتن سفارت آمریکا وجود ندارد.

شنیدن این عبارت تا پیش از وقایع هفته های اخیر در آمریکایی که خود مروج کودتا در مناطق مختلف جهان به ویژه آمریکای لاتین است، شوخ طبعانه و غیرممکن به نظر می رسید. خوان رامون کینتانا مشاور ارشد رئیس جمهوری پیشین بولیوی به تازگی در گفت وگو با خبرنگاران پیرامون کودتای نوامبر 2019(آبان1398) در این کشور گفت: آنچه بولیوی در سناریوی انتخاباتی در سال 2019 تجربه کرد، درست همان استراتژی اعمال شده برای ایجاد کودتا در ونزوئلا، پاراگوئه، اکوادور، هندوراس و برزیل با هدف تغییر رژیم در چارچوب به اصطلاح کودتای نرم، انقلاب رنگی یا جنگ نسل چهارم بود. وی همچنین گفت: منشأ کودتای نوامبر 2019 را باید در حقارت دولت فوق محافظه کار ایالات متحده و حدود دو قرن تسلط طبقه سیاسی الیگارشی، نژادپرست و ضد ملی بولیوی در برابر دولت بومی و مردمی دانست.

نشریه لا تِرسِرا شیلی به تازگی در گزارشی نوشت: تصویری که از آمریکا برای جهان در روز ششم ژانویه به نمایش درآمد، یکبار برای همواره به این عقیده که آمریکا کشوری استثنایی و اسطوره دموکراسی است، انتها داد.

آشوب های کنگره، نام دونالد ترامپ را در کنار بدترین روسای جمهور پوپولیست و نیمه اقتدارگرای جهان قرار داد و نشان داد که آمریکا تحت تسلط یک طبقه سیاسی ناکارآمد است.

مروری بر تاریخ سیاسی آمریکای لاتین در سال های گذشته نشان می دهد که پشت هر جنگ داخلی، کودتا و بحران اجتماعی و سیاسی در این منطقه می توان رد پای کاخ سفید را مستقیم و یا غیرمستقیم مشاهده کرد. جهان هر چند بدون لحظه ای درنگ به تماشای آشوب های آمریکا نشست اما اخبار ساختمان کنگره برای مردم آمریکای لاتین که شاید بیش از هر نقطه دیگر جهان طعم کودتا و بی ثباتی اجتماعی و سیاسی را در کشورشان چشیده اند، خیره کننده تر بود.

در 10 مارس 1952 میلادی آمریکا اقدام به حمایت از ژنرال باتیستا نموده و او را به کودتا در کوبا تشویق کرد و پس از اینکه باتیستا قدرت را در کشور به دست گرفت، کاخ سفید دیکتاتوری مورد نظر و وابسته به خود را در این کشور به اجرا گذاشت. هفت سال بعد در سال 1959، سازمان سیا با اقدامات آیزنهاور و کندی تبعیدی ها و پناهندگان ضدکمونیست کوبایی را آموزش داد و کوشش کرد دولت فیدل کاسترو را سرنگون کند. عظیم ترین و پیچیده ترین این کوشش ها عملیاتی بود که در سطح کاخ سفید انجام و به عملیات خلیج خوک ها مشهور شد.

آمریکا در سال 1964 میلادی، ژائو گولارت رئیس جمهوری برزیل را که با رأی مردم روی کار آمده بود، سرنگون کرد. ژانرال کاستلو برانسو سپس توانست با یاری و حمایت ایالات متحده آمریکا کودتایی را بر پا کند که در نتیجه آن بیست سال حکومت ظالمانه بر این کشور حاکم شد.

جنگ داخلی که در دهه 1980 در کشور السالوادور به وقوع پیوست، قیام مردمی علیه حکومتی بود که با نهایت سنگدلی و قساوت علیه مردم ظلم می کرد. در این جنگ داخلی نزدیک به 70 هزار نفر از مردم السالوادور کشته وهزاران نفر نیز ناپدید شدند. کمیته حقیقت یاب سازمان ملل پس از جنگ تشکیل شد و به این نتیجه رسید که 95% از کشته شدگان توسط دولت و تنها 5% توسط شبه نظامیان کشته شده اند. نیروهای نظامی دولت که مسئول این کشتار بودند به طور کامل از سوی سیا تأسیس، آموزش و مجهز و راهنمایی شدند.

تاریخ آمریکای لاتین که اغلب با خشونت های راست گرایانه و کودتاهای نظامی روبرو بوده، حاوی درس ها و هشدارهایی برای آمریکا است. تاریخ این منطقه یادآور این مطلب است که شورش های اجتماعی به منزله زنگ خطر از تکرار و وقوع گسترده تر اعتراضات در بلندمدت است، به این ترتیب وقایع ساختمان کنگره آمریکا کاپیتول انعکاس تداوم حملات به امنیت اجتماعی در این کشور خواهد بود.

در ادامه این گزارش آمده است: آنالیز تاریخ شیلی نیز نمونه خوبی برای درک این مسئله است؛ پیش از کودتای سال 1973 آگوستو پینوشه که منجر به سرنگونی سالوادور آلِنده شد، برای سال های متمادی حملات به دولت، اعتصاب گسترده کامیون داران با حمایت دولت وقت آمریکا، امتناع اعضای مجلس از آنالیز پیشنهادات ریاست جمهوری و درگیری های خشونت آمیز خیابانی بر احوال این کشور آمریکای لاتین حاکم بود. به این ترتیب اگرچه شورش ها در ایالات متحده در حال حاضر سرکوب شده اما نباید فراموش کرد که آتش نارضایتی های مخالفان بیش از هر زمان دیگری زنده است.

هشتم سپتامبر 1974 ویلیام کولب مدیر وقت سازمان اطلاعات و جاسوسی آمریکا از نقش اساسی سازمان سیا جهت از پیش رو برداشتن سالوادور آلنده، رئیس جمهوری وقت شیلی پرده برداشت و یادآوری کرد که دولت نیکسون طی سال های 1970 تا 1973 بیش از 8 میلیون دلار را به فعالیت های سازمان سیا در شیلی اختصاص داده بود تا موانعی برسر راه دولت آلنده و فعالیتش در این کشور ایجاد کند.

همچنین بحران های اجتماعی چندقطبی اینچنینی که ششم ژانویه موجب تصرف کنگره شد، اغلب به کودتاهای نظامی یا نابودی کامل دموکراسی ختم می گردد. آنچه در سال 2002 در ونزوئلا رخ داد، نمونه بارزی از این ادعا است. در آوریل 2002 کابینه بوش فرمان کودتا علیه هوگو چاوز رئیس جمهوری ونزوئلا را صادر کرد. پدرو کارمونا تاجر ونزوئلایی توسط کودتاچیان به ریاست جمهوری منصوب شد و بلافاصله هم اعلام شد که مجلس ملی کشور منحل و تعطیل شده و کلیه اصلاحات اقتصادی و اجتماعی چاوز لغو شده است.

بعد از دو ماه اعتصابات سراسری مردم در طرفداری از هوگو چاوز و محکوم شدن کودتا از طرف 19 کشور آمریکای لاتین، کودتا با شکست روبرو شد و چاوز به قدرت بازگشت. آمریکا عقب نشینی کرد، ولی به یاری های اقتصادی خود به مخالفان چاوز به رهبری پدرو کارمونا ادامه داد و خواستار رفراندم برای تائید و یا نفی چاوز شد. این همه پرسی در 15 اوت 2004 برگزار گردید و 58درصد مردم دوباره چاوز را تائید کردند.

به نوشته لا ترسرا، اگر کارمونا و دیکتاتورهای راست گرای آمریکای لاتین سعی کردند تا با تعطیلی کنگره و راه اندازی موج شکنجه، ترور و دستگیری ها دموکراسی ادعایی را نجات دهند، ترامپ با برچسب زدن به مخالفان خود به عنوان دموکرات های افراطی از جمعیت حامیان شورشی اش حمایت کرد. از طرفی شورشهای آمریکا را نمی توان صرفا با بعضی جنبش های اجتماعی منطقه آمریکای لاتین که در راستای احقاق حقوق مشروع جامعه مدنی است مقایسه کرد، منشا خشونت های آمریکا را باید در نگرانی دولتمردان کاخ سفید دانست که از ابقای قدرت و امتیازات خود احساس خطر نموده اند و این در تضادی آشکار با آمریکای لاتین است.

در نهایت اینکه تلاقی آمریکای لاتین و آمریکا در مسئله تهدید کودتا شاید بهترین گواه برای ارتباط دادن عبارت معروف تنها کشوری که در آن کودتا رخ نمی دهد آمریکا است زیرا در واشنگتن سفارت آمریکا وجود ندارد.

جامعه آمریکا که برای دهه ها از راستا ایجاد جوامع چند قطبی و صف آرایی مخالفان و موافقان در مقابل هم در کشورهای آسیب پذیر آمریکای لاتین بهره برده است، در ماه های اخیر و به ویژه پس از شروع فرآیند انتخابات 2020، با فرایند رو به رشد قطبی گرایی در جامعه روبرو شده است،

تقابل جمهوری خواستار و دموکرات ها سبب شد تا برای ساعاتی کنگره آمریکا شاهد هجوم آشوبگران و پس از آن محل استقرار نظامیان آمریکایی باشد. قدرتمندرین کشور جهان در ماه های اخیر دارای دو رهبر بوده که یکی رئیس جمهوری فعلی است و دیگری قرار است تا کمتر از یک هفته دیگر ریاست کشور را در دست بگیرد. نتیجه اینکه به قول آرانچا تیرادو استاد علوم سیاسی دانشگاه بارسلونا و دکترای مطالعات آمریکای لاتین، این اشتباه است که باور کنیم مسائل ایالات متحده و دموکراسی آن با ترامپ شروع شده و با خروج او از دولت انتها خواهد یافت.

منبع: ایرنا
انتشار: 29 بهمن 1399 بروزرسانی: 29 بهمن 1399 گردآورنده: shoptc.ir شناسه مطلب: 761

به "خبرنگاران سیاست آشوب طلبانه آمریکا به خانه رسید" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "خبرنگاران سیاست آشوب طلبانه آمریکا به خانه رسید"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید