جنجال یک بلاگر در محوطه باستانی تاسوکی! - فروشگاه تکنولوژی

محوطه ای که او برای هنرنمایی خود انتخاب کرده بود جایی در مرز ایران و افغانستان است؛ تاسوکی؛ باد های 120 روزه در تاسوکی که خیز برمی دارند، پرده را از روی لایه های تاریخی کنار می کشند. خواب اجساد تاریخی و باستانی آشفته می شود. سفال های رنگی و منقوش صدای تاریخی گرد و خاک گرفته را بلند می کند.

سایت تاریخی تاسوکی در فهرست ملی میراث ثبت است، اما پیش از آنکه پای باستان شناسان به تاسوکی باز شود، این بلاگر جوان همه مجوز ها را گرفت. شواهد تاریخی را چنان بر هم زد که تا مغز استخوان باستان شناسان سوخت. چون جابه جایی اشیا اجازه نمی دهد آن ها تاریخ پنهان در این سایت را کشف کنند. خسارت تخریب سایت باستانی توسط این اینفلوئنسر بیشتر از این حرف ها است. او به دنبال کنندگانش نشان داد می توانند از روی فرش قرمز پهن شده بگذرند و با تخریب آثار چند کا دنبال کننده هایشان را افزایش بدهند. هر کا معادل هزار نفر است.

این قصه، آه از نهاد خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی درآورد. خبرنگارانی که براحتی نمی توانند در این محوطه ها تردد کنند و از حال و روز محوطه های باستانی گزارش تهیه کنند. آن ها در چند روز گذشته در شبکه های اجتماعی آنقدر اعتراض کردند تا در نهایت وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در سیستان و بلوچستان به اعتراض ها واکنش نشان داد. واکنش مسئولان میراث فرهنگی عجیب بود. معذرت خواهی بلاگر جویای نام را پذیرفتند. بعد هم گفتند حق شکایت از او را برای خود محفوظ می دارند.

میراث فرهنگی در جنوب شرق ایران در حالی معذرت خواهی بلاگر جوان را پذیرفت و ختم جلسه را گفت که تکلیف مخربان تاریخ در قانون اظهر من الشمس است.

ماده 558 قانون مجازات اسلامی می گوید: هر کس به تمام یا قسمتی از ابنیه، اماکن، محوطه ها و مجموعه های فرهنگی تاریخی یا مذهبی که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، یا تزئینات، ملحقات تأسیسات، اشیا و لوازم و خطوط و نقوش منصوب یا موجود در اماکن مذکور، که مستقلاً نیز واجد حیثیت فرهنگی- تاریخی یا مذهبی باشد، خرابی وارد آورد، علاوه بر جبران خسارات وارده به حبس از یک تا 10 سال محکوم می شود. این فقط یک ماده قانونی است و به مواد دیگری نیز می توان اشاره کرد.

پیکان انتقاد خبرنگاران دوباره به سمت عمارت آزادی رفت. آن ها با مخاطب قراردادن علی اصغر مونسان وزیر میراث فرهنگی، سیاست یک سال گذشته او را نقد کردند. وزارت میراث فرهنگی در سال گذشته استفاده از شبکه اینفلوئنسر ها و بلاگر های سفر را برای معرفی جاذبه های گردشگری در دستور کار قرار داد. حتی از اینفلوئنسر های خارجی هم دعوت کرد. ایران تنها کشوری نیست که برای معرفی جاذبه هایش پای بلاگر ها را به سایت ها و جاذبه های گردشگری باز می کند. با توجه به بودجه اندک وزارتخانه، شاید تنها راهکار برای تبلیع جاذبه های گردشگری باشد، اما آیا در کشور های دیگر هم بدون بررسی برای هر فردی که در شبکه های اجتماعی دنبال کننده دارد، چنین اجازه ای صادر می شود؟

ورود به تاسوکی نیاز به هماهنگی بسیار دارد، پس مقصد گردشگری نیست، چرا باید یک بلاگر با هدف معرفی وارد آن شود؟ حتی اگر تاریخ ناشناخته تاسوکی را هم شخم نمی زد، اسکلت ها و سفال های تاریخی را جا به جا نمی کرد، باز هم حضورش جای سؤال دارد. بلاگری که در تاسوکی جنجال به پا کرده، پیش از این هم با برگزاری تور های رنگ پاشی، صدای اعتراض فعالان محیط زیست را بلند کرده بود! رنگ پاشی در طبیعت به پوشش گیاهی طبیعت آسیب می زند، چرا باید به چنین کسی مجوز داد؟ تبلیغ گردشگری در زمان کرونا را چگونه می شود توضیح داد؟